De badge

Als ouder en jeugdleider wil ik altijd zo dicht mogelijk bij de borden zijn. Uit interesse en betrokkenheid. Dit kan verkeerd begrepen worden. Om alle mogelijke problemen te voorkomen, blijf ik op het ONJK aan de buitenkant van het spelersgebied in de sporthal en ga ik niet tussen de borden. Verder zoek ik in de buurt van een bord altijd een standplaats waar een speler van onze jeugdclub mij niet in de ogen kan kijken. Dat is soms lastig want sommige jeugdspelers zoeken af en toe oogcontact met mij. Bij zulke spelers houd ik mijn ogen zo strak mogelijk op het bord gericht. En soms moet iemand gewoon wat aan mij vragen, bijvoorbeeld één van mijn kinderen die zijn brood buiten het spelersgebied heeft of die dorst heeft.

Sinds dinsdagavond hebben we echter innig contact met de wedstrijdleiding. Fons is af en toe genegen om ons wat privileges te geven.

Als meervoudig oud deelnemer ben ik nu eregast,
als is men vergeten om 'ere' voor gast te zetten.

Om mijn aanwezigheid in het spelersgebied wat meer legitimiteit te geven, heb ik een badge gekregen. Hij werd mij officieel opgespeld door Fons, waarna ik mij in elk geval in het gebied van de wedstrijdleiding kon begeven om de verslagen voor de site te schrijven. Gebruik binnen het spelersgebied is helaas nog steeds verboden, ook al staat men mij oogluikend toe om aan het eind van een ronde de laatste borden waar nog gespeeld wordt dichter te benaderen.

Veel dank Fons.