De behekste beker
Sinds
2012 spelen 10 tot 14 teams om de titel 'sterkste Jeugdclub van Noord Nederland' in de Noordelijke Jeugd Competitie. Het
initiatief van de jeugdclubs SC de Paardensprong, SCEPU en SC Ten Boer is gebaseerd
op het idee om niet op basis van leeftijd, maar op basis van alle jeugdspelers
bij een club te bepalen welke club het sterkste is in Noord Nederland. Van
heinde en verre doen teams mee. Ik spreek hierbij in het bijzonder mijn
bewondering uit voor het Kasteel en MSV die de afgelopen jaren hebben
meegedaan. Vanuit de rest van het land is al meerdere malen geïnformeerd naar
het initiatief. Ik ben benieuwd of men de komende jaren daar ook los gaat met
het idee van een viertallen competitie voor de jeugd.
 |
| De wisselbeker van de NJC rechts in 2013 |
In het eerste jaar werd de
Paardensprong kampioen van de NJC. Reden om een extra grote wisselbeker te
bestellen voor de komende 100 jaar. Als eerste werd de naam Paardensprong op de
sokkel van de beker gegraveerd.
Schaken is een sport van tradities en de NJC moest
en zou een nieuwe traditie worden. Dat
bleek. Net als de Wisselbeker van de bekercompetitie van de Nosbo bleek deze
beker na één jaar ook traditioneel van de aardbol verdwenen te zijn. Hij was toch
uitgereikt aan Staunton in het tweede jaar? Niet dus. Op de foto uit juni 2014, de avond dat Nederland van Spanje won op het WK, zien we een groep Staunton jeugd met een beker. Nadere beschouwing leert echter dat het niet om de inmiddels verdwenen wisselbeker gaat.
Waar is de beker gebleven? Op de foto van de eerste bekerwinnaars hierboven staat een tweetal mensen die minder jeugdig lijken. Heeft de meneer geheel links op de foto de beker misschien achterover gedrukt? Wie die meneer kent weet dat dit onmogelijk is. Hij is als de kleur van zijn shirt: goudeerlijk. En die meneer geheel rechts? Als je héél goed kijkt kun je er de toen nog kersverse voorzitter van de Nosbo in herkennen. En iedereen weet: deze man heeft het schaakhart op de juiste plek zitten.
Toch heeft iemand blijkbaar de beker na de uitreiking in 2013 verdonkeremaand. Waar o waar is de beker gebleven?
Het verhaal wordt nog vreemder. In 2015 is de beker er opeens weer. Opnieuw wint Staunton de titel en zie de foto van de prijzentafel:
Deze foto is luttele seconden voor de prijsuitreiking genomen in het Postillion in Haren. Een ieder met een helder stellingsoordeel zal de beker met de grote oren herkennen. Overigens kan ik geen enkele foto ontdekken waar het winnende team met de beker staat. Dit geeft te denken, toch?
Beker weer terug, mysterie opgelost zou je zeggen. Maar nee. Want kijk op de foto van 2016:
Ik zie blijde gezichten, maar dat is niet omdat men de zo fel begeerde beker in de handen heeft. Hoe kan men dan overigens blij zijn?
Goed, de zaak kan concreet gemaakt worden: ergens tussen het moment in 2015 dat de prijzen voor de NJC op de prijzentafel stonden en het moment in april 2016 is de beker weer verdwenen. Wie zou dit keer de beker hebben verduisterd? Van Jonas is bekend dat hij toernooien afstruint op zoek naar wisselbekers. Die van Ten Boer is bijvoorbeeld al anderhalf jaar in zijn bezit. En laten we wel wezen: in 2016 heeft hij als enige de beker vier (!!) keer gewonnen. Zou hij de verleiding niet hebben kunnen weerstaan?
In het seizoen 2016-2017 wordt in het speeltuingebouw van Staunton van onderen naar boven gezocht naar de beker. De prijsuitreiking van 2017 komt er aan en dat kan maar één ding betekenen: de beker moet weer worden gevonden om hem voor de vierde keer in ontvangst te nemen (voor Jonas de vijfde keer zullen oplettende lezers opmerken). Maar hoe er ook gezocht wordt: de beker blijft onvindbaar. Wel is er een wat wazig en vreemd verhaal van Bauke Koole. Die zegt dat de beker weer zou zijn opgedoken. Iets met Suurd zou hij hebben gemompeld. Maar wie gelooft Bauke tegenwoordig nog? In 2017 vindt er dus weer een prijsuitreiking zonder beker plaats:
Kijkt u goed, want ook ik zie nauwelijks verschillen met de eerdere twee foto's van dit team hierboven. De foto's kunnen zo op de achterkant van het Dagblad van Het Noorden (zoek de 10 verschillen). Waar het om gaat is: ik zie géén wisselbeker met grote oren. Hij is nog steeds weg. Foetsie. Verschwunden, ins Blau hinein. De mythische beker blijft onvindbaar.
In september 2017 haalt Roelof niets vermoedend wat prijzen voor de Sportrecreade op bij Suurd. Hij loopt al naar de uitgang als de eigenaar vraagt of Roelof misschien weet waar een bepaalde beker van is. Hij heeft de beker al een paar jaar, maar weet niet meer van wie en hij is nooit opgehaald. Verveeld draait Roelof zich om en werpt een blik op ... de mysterieuze wisselbeker met de grote oren van de NJC. Ja, hij is het echt. Als blijkt dat ik de beker ken, zegt de eigenaar dat een bekende schaker uit Noord Groningen hem heeft gebracht, maar nooit heeft opgehaald. Ik probeer wat namen: Ronald van Nimwegen? 'Nee.' Roland Kroezen? 'Nooit van gehoord!?' Anders Bay? 'Nee, ook niet.' Wim Krijnen? 'Nee, die zeker niet.' Hiddo Zuiderweg? 'Nee, die heeft zijn eigen bekerverzameling.' Bauke Koole? 'Nee man, dat geloof ik niet' Erwin Kok? 'Ja, ja, die is het. Dat zou wel eens kunnen. Ja nu je die naam zegt, die het hem bracht.'
Huh? denkt Roelof, wat heeft Erwin met de beker gedaan? Maar nog vreemder, zou Bauke dan toch gelijk hebben? Dat kan toch niet?
In elk geval gaat Roelof verlicht naar huis en meldt hij blij aan Marjet en mede organisator Marrit Kooistra dat de beker weer terecht is.
Ook steunpilaar Ronald is blij. Zo blij dat hij besluit om naamplaatjes te maken. Wat blijkt namelijk: er staat maar één winnaar op de beker: SC de Paardensprong. Ronald laat op kosten van hemzelf twee plaatjes maken met alleen maar Staunton er op. Alleen de jaartallen verschillen. Misschien had wel volstaan om één vermelding te maken: 2014-2017 Staunton. Scheelt ruimte in de toekomst.
Opgelucht besluit Roelof de beker tijdens de tweede NJC-ronde in het DSC uit te gaan reiken aan de veelvoudige winnaars. Jonas is ondertussen geen lid meer van het team, dus misschien heeft dat de zaak doen klaren. In elk geval: in het DSC aangekomen merkt Roelof dat hij de beker is vergeten mee te nemen. Ach ja, het kan de volgende keer ook nog wel...
Afgelopen vrijdag volgt de herkansing: de derde ronde in Winschoten. En zie: Roelof vergeet deze keer niet de wisselbeker met de grote oren mee te nemen. Hij gaat achter in de kofferbak naast de fietsendrager en de doos met NJC-notatiebiljetten. We hebben haast, dus de bochten worden wat krap genomen tussen Ten Post en Schildwolde en hoor ik daar nou wat... ?
Aangekomen in Winschoten doet Roelof blij de achterklep van de auto open. Eindelijk is hij weer terug: de mythische beker met de grote oren..........
@#%$@#$** (krachtterm), de beker is in één van de scherpe bochten omgevallen, boven op het fietsenrek. De schaakafbeelding is afgebroken. De uitreiking van de behekste beker is wéér niet mogelijk.
Is het de voorzienigheid?? Is het een teken aan de wand? Jonas blijkt opnieuw plaats te nemen achter het bord en zorgt hoogst persoonlijk voor het verlies van ons eerste team door Daan te verslaan. Zelfs met één man minder weten we niet te winnen. Het mag niet zo zijn. Staunton rules forever. En Bauke heeft altijd gelijk.
 |
| De eerste winnaars van de wisselbeker Let op: de schakers geheel links en rechts op de foto zijn géén jeugdschakers |
 |
| de Stauntonjeugd wint in 2014 Waar is de beker met de grote oren? |
Waar is de beker gebleven? Op de foto van de eerste bekerwinnaars hierboven staat een tweetal mensen die minder jeugdig lijken. Heeft de meneer geheel links op de foto de beker misschien achterover gedrukt? Wie die meneer kent weet dat dit onmogelijk is. Hij is als de kleur van zijn shirt: goudeerlijk. En die meneer geheel rechts? Als je héél goed kijkt kun je er de toen nog kersverse voorzitter van de Nosbo in herkennen. En iedereen weet: deze man heeft het schaakhart op de juiste plek zitten.
Toch heeft iemand blijkbaar de beker na de uitreiking in 2013 verdonkeremaand. Waar o waar is de beker gebleven?
Het verhaal wordt nog vreemder. In 2015 is de beker er opeens weer. Opnieuw wint Staunton de titel en zie de foto van de prijzentafel:
 |
| de beker duikt in 2015 weer op |
Beker weer terug, mysterie opgelost zou je zeggen. Maar nee. Want kijk op de foto van 2016:
 |
| 2016, waar is de beker? |
Ik zie blijde gezichten, maar dat is niet omdat men de zo fel begeerde beker in de handen heeft. Hoe kan men dan overigens blij zijn?
Goed, de zaak kan concreet gemaakt worden: ergens tussen het moment in 2015 dat de prijzen voor de NJC op de prijzentafel stonden en het moment in april 2016 is de beker weer verdwenen. Wie zou dit keer de beker hebben verduisterd? Van Jonas is bekend dat hij toernooien afstruint op zoek naar wisselbekers. Die van Ten Boer is bijvoorbeeld al anderhalf jaar in zijn bezit. En laten we wel wezen: in 2016 heeft hij als enige de beker vier (!!) keer gewonnen. Zou hij de verleiding niet hebben kunnen weerstaan?
In het seizoen 2016-2017 wordt in het speeltuingebouw van Staunton van onderen naar boven gezocht naar de beker. De prijsuitreiking van 2017 komt er aan en dat kan maar één ding betekenen: de beker moet weer worden gevonden om hem voor de vierde keer in ontvangst te nemen (voor Jonas de vijfde keer zullen oplettende lezers opmerken). Maar hoe er ook gezocht wordt: de beker blijft onvindbaar. Wel is er een wat wazig en vreemd verhaal van Bauke Koole. Die zegt dat de beker weer zou zijn opgedoken. Iets met Suurd zou hij hebben gemompeld. Maar wie gelooft Bauke tegenwoordig nog? In 2017 vindt er dus weer een prijsuitreiking zonder beker plaats:
 |
| de winnaars in 2017 |
Kijkt u goed, want ook ik zie nauwelijks verschillen met de eerdere twee foto's van dit team hierboven. De foto's kunnen zo op de achterkant van het Dagblad van Het Noorden (zoek de 10 verschillen). Waar het om gaat is: ik zie géén wisselbeker met grote oren. Hij is nog steeds weg. Foetsie. Verschwunden, ins Blau hinein. De mythische beker blijft onvindbaar.
In september 2017 haalt Roelof niets vermoedend wat prijzen voor de Sportrecreade op bij Suurd. Hij loopt al naar de uitgang als de eigenaar vraagt of Roelof misschien weet waar een bepaalde beker van is. Hij heeft de beker al een paar jaar, maar weet niet meer van wie en hij is nooit opgehaald. Verveeld draait Roelof zich om en werpt een blik op ... de mysterieuze wisselbeker met de grote oren van de NJC. Ja, hij is het echt. Als blijkt dat ik de beker ken, zegt de eigenaar dat een bekende schaker uit Noord Groningen hem heeft gebracht, maar nooit heeft opgehaald. Ik probeer wat namen: Ronald van Nimwegen? 'Nee.' Roland Kroezen? 'Nooit van gehoord!?' Anders Bay? 'Nee, ook niet.' Wim Krijnen? 'Nee, die zeker niet.' Hiddo Zuiderweg? 'Nee, die heeft zijn eigen bekerverzameling.' Bauke Koole? 'Nee man, dat geloof ik niet' Erwin Kok? 'Ja, ja, die is het. Dat zou wel eens kunnen. Ja nu je die naam zegt, die het hem bracht.'
Huh? denkt Roelof, wat heeft Erwin met de beker gedaan? Maar nog vreemder, zou Bauke dan toch gelijk hebben? Dat kan toch niet?
In elk geval gaat Roelof verlicht naar huis en meldt hij blij aan Marjet en mede organisator Marrit Kooistra dat de beker weer terecht is.
 |
| De beker schittert mij tegemoet als ik hem terugvind. |
 |
| Staunton staat op de sokkel |
Opgelucht besluit Roelof de beker tijdens de tweede NJC-ronde in het DSC uit te gaan reiken aan de veelvoudige winnaars. Jonas is ondertussen geen lid meer van het team, dus misschien heeft dat de zaak doen klaren. In elk geval: in het DSC aangekomen merkt Roelof dat hij de beker is vergeten mee te nemen. Ach ja, het kan de volgende keer ook nog wel...
Afgelopen vrijdag volgt de herkansing: de derde ronde in Winschoten. En zie: Roelof vergeet deze keer niet de wisselbeker met de grote oren mee te nemen. Hij gaat achter in de kofferbak naast de fietsendrager en de doos met NJC-notatiebiljetten. We hebben haast, dus de bochten worden wat krap genomen tussen Ten Post en Schildwolde en hoor ik daar nou wat... ?
Aangekomen in Winschoten doet Roelof blij de achterklep van de auto open. Eindelijk is hij weer terug: de mythische beker met de grote oren..........
 |
| de behekste beker |
@#%$@#$** (krachtterm), de beker is in één van de scherpe bochten omgevallen, boven op het fietsenrek. De schaakafbeelding is afgebroken. De uitreiking van de behekste beker is wéér niet mogelijk.
Is het de voorzienigheid?? Is het een teken aan de wand? Jonas blijkt opnieuw plaats te nemen achter het bord en zorgt hoogst persoonlijk voor het verlies van ons eerste team door Daan te verslaan. Zelfs met één man minder weten we niet te winnen. Het mag niet zo zijn. Staunton rules forever. En Bauke heeft altijd gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten