Beestenboel

(door Mariska)
Zaterdagavond, onze eerste avond op camping Mooi Delden. Er staan twee gezinnen op het veldje, dat de volgende avond gevuld zal zijn met negen tenten en 14 personen. Het ene gezin moet overigens vertrekken om ruimte te maken voor de schakers uit het Noorden. Als de zon bijna onder gaat, sprinten er ineens een paar konijntjes over het veld. Ze zijn klein, snel en wendbaar. We genieten en missen onze eigen saaie Jory. Als een konijntje te dicht bij de hond van de buren komt, slaat deze aan. Dat gebeurt de eerste nacht nogal eens, een reden dat onze nachtrust meer dan eens wordt onderbroken.

Bij het doorbreken van de nieuwe ochtend sprint er een heel leger konijntjes over het veldje. Ze genieten van de rust, niet wetende dat deze in de loop van deze dag behoorlijk verstoord zal worden. De hond van de buren is overigens niet het dier dat ondergetekende het eerst hoort deze ochtend. Bij het ontwaken hoor ik boven mijn hoofd een duif koeren in een vraag en antwoordspel met een andere duif. Wanneer ik nog een dag later voor alle schakers ontwaak en een wandeling naar het toiletgebouw onderneem, voeren twee duiven een bijzondere dans uit. Beide aan een kant van het hek dat ons veldje scheidt van de midgetgolf. We staan even te kijken. Wanneer Roelof zijn mobiel te voorschijn haalt om het geheel te filmen, hebben de duiven er genoeg van (of komen we te dicht bij)?

Er zijn nog heel wat dieren op camping Mooi Delden. Zo is er de pony, tijdens het ONJK altijd liefdevol verzorgd door Felana. Kippen, geiten, vogels en hamsters die zuchten onder de hitte. Op ons eigen veldje hadden we bovendien te maken met mieren. Deze dieren zijn blijkbaar beter tegen de warmte bestand dan het gras, hoewel ze niet hittebestendig blijken te zijn. Er was enige noodzaak hier een testje voor uit te voeren. De mieren bleken namelijk niet alleen vrolijk over het veldje te wandelen, ze marcheerden na een nacht ook vrolijk door de tent van Gerbrich en Femke. Toen een vriendelijk verzoek van ons aan de mieren om een andere route te nemen tot onvoldoende resultaat leidde, zagen we ons genoodzaakt met koffieprut en kokend water de mieren te dwingen om buiten de meidentent te blijven. De resultaten zijn tot nu toe hoopgevend, de komende dagen moet blijken of de oplossing blijvend is.

Het laatste dier dat beslist nog even genoemd moet worden is de haas die bovenop het springkussen zit. Op de eerste dag hing zijn hoofd steeds treurig naar beneden, ietwat nors kijkend naar de kinderen die op het springkussen afkwamen. We speculeerden nog dat een touw om zijn nek misschien kon helpen de haas wat vrolijker te laten kijken. Wie schetst onze verbazing dat de volgende dag de haas fier rechtop, met een touw om zijn nek, vrolijk niet meer alleen over het springkussen waakt, maar over het hele veldje!

Toezicht door het beest